موقعیت:مسجد جامع تبریز که با نام‌های جامع کبیری و مسجد جمعه نیز شناخته می‌شود، از مهمترین بناهای تاریخی دوره سلجوقیان است که نمونه‌ای کامل از سبک معماری اصیل ایرانی اسلامی می‌باشد. این مسجد در سال 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مسجد در انتهای بازار بزرگ تبریز قرار دارد و از ویژگی‌های بارز آن می‌توان به سادگی در عین زیبایی و جذابیت آن به خصوص در زمینه حجاری و کاشی کاری، اشاره کرد. مسجد جامع تبریز از هر طرف توسط بازار بزرگ تبریز احاطه شده که طول آن 60 و عرض آن نیز 15/20 متر است. بر سردر این مسجد، کتیبه‌هایی از سنگ مرمر نصب شده که روی آنها شرحی مختصر از تعمیرات انجام شده در دوره قاجار، داستانی از خواب شاه تهماسی صفوی و برخی از فرمان‌ها در دوره‌های مختلف حکومتی حک شده است. مسجد جامع تبریز دارای دو درب ورودی شمالی و جنوبی است که درب شمالی به سمت صحن مسجد و درب جنوبی نیز به کوچه‌ی کنار مسجد ختم می‌شود. آخرین مکانی که در سالن مسجد جامع به آن برمیخوریم محرابی ساده ولی مارپیچی شکل است که از سنگ مرمر ساخته شده و گفته می‌شود برای ساخت آن از سبک دوره‌ی صفویان استفاده شده است. در بالای این محراب، کتیبه‌ای قرار گرفته که به خط کوفی نوشته شده و مربوط به دوره ایلخانان می‌باشد. شبستان عظیم مسجد که از گنبد و طاق‌هایی بالای ستون هشت گوش آجری برخوردار است، از قدیمی‌ترین قسمت‌های این مسجد به شمار می‌آید. اهمیت مسجد جامع تبریز حتی در کتاب‌هایی مثل مرزبان‌نامه، وقف‌نامه‌ی حاج طالب خان تبریزی و اولادالاطهار نیز ذکر شده است. جاذبه‌های نزدیک مسجد جامع تبریز: • ارگ تبریز • مسجد کبود • مدرسه طالبیه • بازار بزرگ تبریز • مسجد حجت الاسلام • مسجد میرزا اسماعیل خاله اوغلی